ما در ضلع غربی هتل طبقه 9 ام اتاقی دو تخته رزرو کردیم. پرسنل هتل بسیار خوش برخورد و مؤدب و با حوصله بودند. هتل استقلال به دلیل موقعیت مکانی خود (همجواری با خیابان ولیعصر) و نزدیک بودن به نمایشگاه بین المللی تهران از محبوبیت خاصی برخوردار است.از آنجا که زمان تحویل اتاق ساعت 2 بود و ما صبح به هتل رسیدیم چمدان ما را تحویل گرفتند و با استفاده از تاکسی سرویس هتل به تجریش رفتیم و از مراکز خرید اطراف تجریش دیدن کردیم.البته براحتی می توان از چهار راه پارک وی سوار اتوبوس هایBRT خط تجریش شد و از مراکز خرید دیدن نمود. امکانات اتاق شامل یخچال، صندوق امانات، تلویزیون، اینترنت، سرویس فرنگی و حمام و غیره بوده و از جمله امکانات هتل نیز استخر و لابی، ماهواره، سالن ورزش، فروشگاه و غرفه، نمازخانه، رستوران های مختلف و کافی شاپ، اینترنت پر سرعت رایگان در لابی و اتاق ها و پارکینگ می باشد. شب در لابی هتل اجرای زنده ی موسیقی را داشتیم که خیلی خوب و دلنشین بود . مناظر بسیار زیبای کوههای اطراف و نمای شهر در شب، از تراس بسیار دیدنی بود. شرایط اتاق به گونه ای است که مسافران خسته شب آرام و راحتی را سپری خواهند کرد.
هتل بطور کلی شامل ۱۰ رستوران دائمی و فصلی که انواع غذاهای ایرانی و خارجی را سرو می‌کنند و دو سالن ویژه همایش و مراسم و سالن‌های ورزشی و استخر است. رستوران و کافی شاپ های هتل استقلال تهران تنوع غذایی رستوران هتل به حدی بود که هر نوع سلیقه‌ای را جوابگو باشد. برای صبحانه انواع نان و تخم مرغ، انواع مربا، عسل و انواع پنیر، ژامبون و کوکتل و پوره سیب زمینی و عدسی ، میوه، آبمیوه ، و انواع نوشیدنی های گرم و.. سرو می شد. ساعت سرو صبحانه از ساعت 8 تا 10صبح بود و کاملا رایگان. برای نهار و شام انواع کباب ها، گوشت قرمز و سفید، غذاهای رژیمی، خوراکها و سبزیجات آب پز شده، سوپ های متنوع، سالاد بار، وانواع میوه و دسر سرو میشود. در مجموع دقیقاً هتلی بود که ما میخواستیم: بسیار تمیز، بدون سر و صدا، لوکس با دکوراسیون طراحی شده به سبک کلاسیک، منظم و با پرسنلی مؤدب. معرفی رستوران ها و کافی شاپ های هتل رستوران نوفل لوشاتو: با ظرفیت 140 نفر و ارائه لذیذترین غذاهای فرنگی و ایرانی رستوران یاس 1: واقع در لابی ضلع شرقی هتل استقلال با ظرفیت 200 نفر رستوران یاس 2: واقع در لابی ضلع شرقی هتل پارسیان استقلال به دلیل طراحی منحصر بفرد بعنوان تنها سالن مخصوص بانوان در هتلهای کشور نیز بشمار می آید. رستوران عربی الحیات: دارای سه آشپز مجرب لبنانی بهمراه ارائه منوهای بسیار متنوع عربی و محیط بسیار آرام رستوران رز: با ظرفیت 60 نفر و چشم اندازی غیرقابل توصیف به کوه های شمال تهران و سرو انواع غذاهای ایرانی و فرنگی رستوران فرانسوی رویال کوزین: که 12 اسفندماه 1389 به بهره برداری رسیده است به دلیل طراحی مدرن و معماری کلاسیک و ارائه بهترین منوهای بین المللی به عنوان بهترین رستورن فرانسوی ایران شناخته می شود. رستوران چهار فصل آبشار:یکی از زیباترین و دنج ترین رستوران های تهران است. کافی شاپ لابی (لاله سرویس):همراه با اجرای زنده پیانو و سرو لذیذترین دسرها و گواراترین نوشیدنی ها کافی شاپ دانسترز لانژ: با فضا و نورپردازی خاص بهمراه اینترنت رایگان و موزیک ملایم و چشم اندازی زیبا و ارائه منوی کامل از انواع نوشیدنی های سرد و گرم انواع سالاد و ساندویچ و سوشی آماده پذیرایی از میهمانان عزیز می باشد. امکانات داخل هتل در لابی فضایی برای فروشگاه هتل تعبیه شده بود که از جمله می توان به غرفه های فرش دستبافت ، تابلوهای نقاشی ، جواهرات و ... اشاره نمود البته با توجه به حضور مهمانان خارجی بهتر است که از سایر صنایع دستی کشورمان از جمله صنایع دستی زیبای اصفهان نیز غرفه هایی در نظر گرفته شود که مطمئناً برای مهمانان خارجی جالب توجه خواهد بود. امکانات خارج از هتل زیباسازی محوطه خارج از هتل نیازمند توجه بیشتر به طراحی فضای سبز می باشد. مسئولان هتل می توانند با ایجاد فضای سبز بیشتر و گلکاری و بکار بردن آبنما فضایی دنج برای پیاده روی و نشستن مهمانان هتل فراهم نمایند. امکانات ورزشی هتل سالن بدنسازی , استخر , سونا خشک , سونا بخار , جکوزی , حوضچه آب سرد , زمین تنیس از جمله امکانات ورزشی اشاره شده در هتل بود. راحتی در لابی طراحی لابی هتل ، چیدمان مبلمان و استفاده از وسایل لوکس در هتل بر زیبایی و راحتی هتل افزوده است.
هتل استقلال از موقعیت مکانی خوبی برخوردار است. فاصله هتل استقلال تا نمایشگاه بین المللی تهران 12 دقیقه پیاده( 500 متر) فاصله هتل استقلال تا فرودگاه امام خمینی تهران 40 دقیقه با ماشین (59.7 کیلومتر) فاصله هتل پارسیان استقلال تا فرودگاه مهر آباد تهران 20 دقیقه با ماشین (20.4 کیلومتر) فاصله هتل استقلال تا ایستگاه راه آهن تهران 21 دقیقه با ماشین (19.8 کیلومتر) فاصله تا چهار راه ولیعصر 20 دقیقه با ماشین (14.3کیلومتر) فاصله تا بازار بزرگ تهران 21 دقیقه با ماشین (14.8کیلومتر) فاصله تا بازار مبل ایران 22 دقیقه با ماشین (19.8کیلومتر) فاصله تا موزه ملی ایران 19 دقیقه با ماشین (14کیلومتر)
برای مهمانان خارجی و برگزاری همایش ها و همچنین ملاقات های کاری بسیار مناسب است.در مجموع هتل استقلال را به خاطر راحتی و کیفیت، سهولت دسترسی ، قیمت مناسب با توجه به پنج ستاره بودن ، به سایر دوستان نیز پیشنهاد نمودم. برای سفر های خانوادگی نیز کاملا مناسب است.
در هنگام برگزاری نمایشگاه بین المللی چون هتل استقلال نزدیک ترین هتل تهران به این نمایشگاه است.شرایط هتل حتی در زمان نزدیک به تعطیلات عید کاملا مناسب می باشد
قیمت های ارائه شده برای رزرو اتاق با توجه به 5 ستاره بودن هتل بسیار مناسب بوده و فقط کمی قیمت غذاهای خارجی رستوران بالا می باشد.
خدمات خاص روم سرویس , پذیرش 24 ساعته , لاندری , خشکشویی , خدمات بیدار باش , خدمات پزشکی , خدمات اتو , دستگاه واکس کفش , صبحانه در اتاق , نهار در اتاق , خدمات عروس , فکس , اتاق چمدان , خدمات تهیه بلیط , فتوکپی , آژانس مسافرتی , خدمات ترانسفر پولی , خدمات تشریفات ویژه , بخش Check in و Check out سریع(Express) , خدمات باربری , روم سرویس 24 ساعته , صرافی 24 ساعته ...تمامی نیازهای احتمالی یک مسافر را براورده می کند.
ثبت جهانی شهر یزد و دغدغه این روزهای محافل گردشگری مبنی بر اینکه چرا تنها شهر جهانی ایران فاقد هتل پنج ستاره است و چه باید کرد، این پرسش را سبب می شود که براستی آیا شهرهای مهم و شناخته شده حتما باید هتل پنج ستاره داشته باشند؟ و اینکه در پرسشی کلان تر، آیا این هتل ها هستند که موجب شهرت شهرها می شوند یا این شهرت شهر است که می تواند ساخت هتل ها بویژه با درجه پنج ستاره را در پی داشته باشد؟
نگاهی به دیروز و امروز دنیای هتل ها و کشورهای توسعه یافته برای هر دو طرف معادله ای که گفته شد می تواند نمونه های متعددی بیاورد. از یک سو می توان به دوبی اشاره کرد که تا همین یک ربع قرن پیش حتی رویای ورود گردشگر را هم نداشت اما به مدد ساخت هتل های متعدد و لوکس خود توانست ابتدا اعتماد سرمایه گذاران را جذب کند و سپس تا جایی پیش رود که به یکی از مقاصد پرطرفدار گردشگری منطقه و یکی از قطب های تجاری جهان بدل شود و امروز هتلی همچون برج العرب، نماد صلابتش شناخته شود. در همین حال و از سوی دیگر می توان به شهرهایی در افریقا اشاره کرد که جاذبه های طبیعی آنان توانست مطرح ترین برندهای هتل در جهان را به رقابتی تنگاتنگ در سرمایه گذاری و ساخت هتل وادار کند. کیپ تاون در افریقای جنوبی در سال های دور و نایروبی کنیا در حال حاضر بهترین مصادیق این مدعایند.
بنابراین باید این صورت مساله را از نگاهی دیگر نگریست؛ نگاهی فراتر از داستان مرغ و تخم مرغ و بر اساس اصل تکامل. اصلی که منطق وجودی لازم و ملزوم است بطوریکه در آن وجود "هتل" فارغ از داشته های ذاتی مکان، همچون جاذبه های تاریخی یا طبیعی بنوعی یادمان مدرنیته شهر شناخته می شود که میزان توسعه یافتگی شهر است که تعدد و کیفیت آن را موجب می شود. به عبارت ساده تر، هر قدر شهرها توسعه فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی بیش تری یابند، هتل های آن شهر نیز تعدد و کیفیت بهتری می یابند و این اصل تکامل و رشد موازی در دنیای امروز است.
بر پایه همین اصل است که می توان موفقیت شهرهایی همچون کوالالامپور را بواسطه توسعه اقتصادی و فرهنگی، گوانگجو چین را بخاطر برگزاری نمایشگاه ها، دوحه قطر را بواسطه میزبانی از رویداد مهمی همچون جام جهانی فوتبال و یا ریاض عربستان را از بعد سیاسی در جذب سرمایه های هتلی در سال های اخیر مورد سنجش قرار داد.
در حقیقت امروز رابطه هتل و شهر تنها بر اساس نیاز تعریف نمی شود و با گذر از این سطح در هرم مازلو نوعی نشانه تمدن است. بطوریکه امروز به سختی می توان شهری را منطبق با استانداردهای شهری بدون هتل های با کیفیت یافت. اما اینکه "کیفیت" چگونه تعریف می شود، موضوع مهم دیگری است که اتفاقا توجه و پرداختن بدان کلید پاسخ به پرسش این روزها درباره یزد است.
اما پیش از اشاره به آن، باید این مهم را یادآوری کرد که در ادبیات امروز هتلداری جهان، ملاک موفقیت یک شهر در جذب سرمایه گذاری های هتلی بر اساس تعداد اتاق ها مورد سنجش و قیاس قرار می گیرد نه فقط بر اساس تعداد هتل ها. منظور آنکه تعداد اتاق های هتلی یک شهر اولویتی بالاتر از تعداد هتل های آن دارد چرا که اساس محاسبه تعداد مهمان با تعاریف درآمدزایی است. این موضوع از آن جهت گفته شد که متاسفانه در داخل کشور یا بر روی تعداد ساختمان ها با نام هتل تکیه می کنیم و یا بر روی تعداد تخت.گویی درباره خوابگاه ها صحبت می کنیم!
همین فرمول جهانی نیز بر پایه اصل "کیفیت" بنا شده یعنی در نگاه دقیق تر تعداد اتاق ها بر اساس درجه و کیفیت آن ها تقسیم بندی می شوند بطوریکه مشخص گردد فلان شهر دارای چه تعداد اتاق لوکس، درجه یک و یا متوسط است که خود هر یک از این مفاهیم کیفی دارای تعاریف مشخصی است.
در مورد شهر یزد و اینکه ساخت هتل پنج ستاره تا چه میزان اولویت دارد هم از قاعده این نگاه مستثنی نیست. بدین معنا که تعداد اتاق های با کیفیت مشابه ارزشی بالاتر از تنها یک دسته اتاق مشخص به اسم هتل پنج ستاره دارد. با این همه یک نکته ظریف درباره یزد وجود دارد و آن اینکه نباید ماهیت این شهر و اساسا آنچه که موجب ثبت جهانی آن شده را فراموش کرد. از این روی که ذات این شهر بر تاریخی استوار است که خوشبختانه در حرکتی زیبا سال هاست که در قامت خانه های تاریخی که به هتل تغییر کاربری داده اند، خود معرف هویت شهر و یکی از جاذبه های آن شده اند. بنابر این پیش از پرداختن به ساخت هتل پنج ستاره در این شهر، باید دغدغه حفظ و رونق هرچ بیش تر این هتل های سنتی را داشت که نه تنها منافاتی با ساختار شهر ندارند بلکه خود به عنوان بخشی از بدنه و معرف آن به شمار می روند.
پس عیب نیست اگر یزد به عنوان شهری جهانی دارای هتل پنج ستاره نباشد اما هتل های ویژه و منحصر به ذات خود را داشته باشد. عیب آن است که همین زیبایی و ویژگی که می توان اتفاقا با تکیه بر آن برندسازی کرد را فراموش کرده یا فدای هتل سازی حتی به اسم پنج ستاره کنیم.
ش
توجه به موسیقی در بخش های مختلف هتل ها و واحدهای اقامتی دیگر یک ضرورت به شمار می رود.
از دیرباز موسیقی در فرهنگ اقوام مختلف حضور داشته و مورد توجه بوده است. موسیقی نیازی فیزیولوژیک، احساسی، ذهنی و فرهنگی است؛ همچنین از منظر اجتماعی نیز قابل توجه است. اهمیت آن نیز تا جایی است که در چند دهه اخیر به صورت علمی مورد توجه قرار گرفته و حتی در حوزه های مختلف همچون گردشگری نیز نفوذ پیدا کرده است.
تاثیر موسیقی در گردشگری کشورهای مختلف یکسان نیست؛ موسیقی گاه به عنوان یک اصل مطرح شده و بهانه توسعه گردشگری در یک منطقه می شود؛ در این رابطه می توان به مقاصد گردشگری شناخته شده موسیقی در دنیا چون اتریش، برگزاری جشنواره های ملی و بین المللی موسیقی در کشورهای مختلف و یا ایجاد هتل های موسیقی در برخی از کشورهای جهان طی چند سال اخیر اشاره کرد و گاه در حاشیه گردشگری و در جهت تکمیل خدمات قرار می گیرد که در این رابطه نیز می توان اجرای موسیقی در سایت های گردشگری و یا تاسیسات خدمات رسان چون واحدهای اقامتی و پذیرایی را مورد اشاره قرار داد؛ چراکه در دنیای معاصر و در بازار رقابتی سختی که برای جذب و حفظ مشتری وجود دارد، علاوه بر خدمات رسانی کیفی و کمی با توجه به استانداردهای تعریف شده برای هر اقامتگاه، ایجاد محیط آرام و مخاطب پسند از نظر روانشناسی نیز یک شرط مهم به شمار می رود.
هتل ها نمونه ای مثال زدنی در این رابطه هستند که توجه به موسیقی در بخش های مختلف این واحدهای اقامتی یک ضرورت به شمار می رود. موسیقی تم های مختلفی از جمله آرام بخش، فرح بخش، حزین، هیجانی، نیروبخش و ... را در بر می گیرد و با توجه به اینکه میهمانان یک هتل گروه های مختلف سنی از کودک تا کهنسال را شامل می شوند که روحیات و علایق هر یک از این افراد نیز با توجه به سن و جنسیت آنها با هم متفاوت و از سویی حالات روحی، جسمی و ریتم بدن انسان با توجه به ساعات مختلف روز نیز متغیر است، بنابراین انتخاب تم های مناسب موسیقی در بخش های مختلف یک هتل باید کاملا آگاهانه و علمی باشد و در این رابطه نیازسنجی های لازم صورت پذیرد تا بتواند نیازهای میهمانان را تامین کند.
در هتل ها و متناسب با فضاهای مختلف تعریف شده، امکان استفاده از موسیقی به دو صورت اجرای زنده و غیر زنده وجود دارد و از این رو فضا به دو نوع فضای مناسب برای اجرا و فضای مناسب برای پخش تقسیم می شود. فضای مناسب برای اجرا شامل رستوران و رستوران سنتی، کافی شاپ و لابی هتل است که با توجه به اوقات مختلف روز تم موسیقایی خاص خود را می طلبد و در سالن های آرایشی بهداشتی، سالن های ورزشی و اسپا نیز می توان از پخش موسیقی مناسب با کارکرد فضا بهره برد.
به عنوان نکته پایانی، موضوعی که در این میان حائز اهمیت می نماید اینکه علاوه بر تامین نیاز روانی و حسی میهمانان از طریق موسیقی، نیاز پرسنل هتل و انگیزه بخشی به آنان نیز باید مورد توجه قرار گیرد. پژوهش های بسیاری نشان داده است که استفاده از موسیقی مناسب در محیط های کاری همچون یک هتل موجب می شود تا دوره های ملامت و خستگی در کار کاهش پیدا کرده و ایجاد حس انگیزه در روحیه افراد تقویت و بر عملکرد آنان افزوده شود، به ویژه در بخش هایی چون آشپزخانه و لاندری که کارکنان این بخش ها به دلیل دمای بالای هوا، نسبت به سایر بخش های یک هتل شرایط سخت تری را دارند. از این رو پخش موسیقی ملایم می تواند شرایط جوی را تغییر داده و با ایجاد آرامش میان کارکنان خلاقیت و بهره وری آنان را افزایش دهد؛ این همان موضوعی است که از سوی مدیران هتل ها باید مورد توجه قرار گیرد.
شاید از اوایل قرن بیست و یک که استراتژی اقیانوس آبی به صورت جدی وارد ادبیات بازاریابی شد کمتر صنعتی را در جهان بتوان یافت که رقابت درونی فعالان آن فاقد این ویژگی باشد؛ به ویژه صنعت هتل که براساس ماهیت خود یعنی «ارزش» در برابر «بهای ارزش» به جای کلیشه «کالا» برابر «پول»، از گستردگی ارتباطات انسانی بیشتری برخوردار است.
نگاه کوتاهی به مفهوم استراتژی «اقیانوس آبی» بیانگر فضای کم رقیبی است که بتوان با مجموعه ایده ها و رفتارهای خلاقانه براساس فاکتورهای حذف، کاهش، ایجاد و افزایش، سهم بیشتری از بازار را تسخیر کرد؛ چراکه در فضای عادی رقابت به دلیل تعدد فروشندگان و عدم انعطاف پذیری سیاست های فروش کالاها یا خدمات و تطابق آنها با خواسته ها و تمایلات مشتریان، میزان برخوردهای درون صنعتی بین رقبا به قدری بالاست که منجر به خسارت یا ورشکستگی برخی می شود که اصطلاحا از آن به عنوان خونریزی و نهایتا ایجاد «اقیانوس قرمز» یاد می شود.
از همین رو، سعی می شود با ایجاد نوآوری ها در کسب رضایت حداکثری مشتریان، شرایط را به گونه ای تغییر داد که سهم بیشتری از بازار را بدون درگیری با سایر رقبا به دست آورد. از نمونه های بارز موفقیت این رویکرد می توان به افزایش سرمایه گذاری در ایجاد مجتمع های تجاری – فرهنگی و تفریحی در سالیان اخیر با الگوبرداری از تجربه موفق مجموعه های سینمایی در اروپا اشاره کرد که دیگر خریداران احتمالی تنها محصولات خاصی را هدف قرار نداده و با گردهم آوردن فروشگاه های مواد خوراکی، پوشاک و لوازم خانگی و غیره، مراکز تفریحی و سرگرمی، سالن های آرایشی و سینماها و از همه مهم تر با ایجاد پارکینگ ها و تسهیلات آمد و شد، حجم عظیمی از بازار را به سوی خود می کشاند تا مشتریان بالقوه را نیز به مشتریان بالفعل تبدیل کند.
حال آنکه تا پیش از این، هر یک از این واحدهای تجاری برای کسب مشتری بعضا مجبور به کاهش قیمت و رقابتی تنگاتنگ در اقیانوس قرمز خود بودند. در صنعت هتل جهان مصداق کاربرد این استراتژی را می توان در اتخاذ سیاست های کاری نوین گروه ها و زنجیره ها بر اساس همان فاکتورهای حذف، کاهش، ایجاد و افزایش دید. به طوری که مثلا با «حذف» عملیات سنتی ثبت نام مسافر در هنگام ورود و «کاهش» مدت زمان تحویل کلید، تسویه حساب و خروج و «ایجاد» برنامه هایی همچون e-concierge یا اختیار انتخاب اتاق و «افزایش» زیربرندهای متعدد برای پاسخگویی به طیف بیشتری از سلایق مشتریان سعی در کسب حداکثری بازار دارند.
ترسیم وضعیت کشور
در صنعت هتل کشورمان اما خبری از این استراتژی نیست که عمده دلیل آن به دخالت دولت در بحث نرخ گذاری مربوط می شود؛ به این معنا که هتل ها بدون برخورداری از حق بایسته خود در نرخ گذاری و ناکامی در راه خلق ایده های جذب مشتری و تعیین استراتژی های بازاریابی در مسیری قرار دارند که یا مجبور به واگذاری سالانه اتاق های خود به صورت گارانتی می شوند یا نهایتا تخفیف هایی ارائه می دهند که تنها برای جلوگیری از ضرر بیشتر است و نه کسب سود که هدف استراتژی های بازاریابی است. نتیجه این ناکارآمدی در بازاریابی هم تشدید غلظت رنگ اقیانوس قرمز آنان و ایجاد فضا برای فعالیت «خانه های استیجاری» می شود.
حتی هتل های دولتی هم فاقد این استراتژی هستند؛ چرا که اساسا اکثر برنامه جذب مشتریان آنها نیز از پیش تعیین شده و بر مبنای روابط و مناسبت های دولتی انجام می گیرد؛ به طوری که نمی توان هیچ طبقه بندی از مشتریان و دسته بندی مشخصی برای گروه ها و زنجیره های هتل دولتی تعریف کرد. با این همه، اما طوق تقصیر این ناکامی تنها بر گردن دولت به واسطه دخالت در نرخ گذاری یا صدور بی رویه و بدون برنامه مجوزهای ساخت وساز نیست؛ چراکه متاسفانه بسیاری از هتل ها به دلایل متعدد که مهم ترین آنها درگیری در مسائل روزانه از یکسو و فقر دانش مربوطه از سوی دیگر است، اعتقادی به تغییر نگرش نسبت به بازار و اتخاذ برنامه های نوین بازاریابی نداشته و نگاه خود را به این مهم به دایره «تبلیغات» در رسانه های اجتماعی محدود کرده اند.
یک نگاه گذرا به روند کاری هتل های کشور نمونه کوچکی برای اثبات این مدعاست. در طول این سال ها هیچ تدبیری برای حذف پروسه های کلیشه ای، کاهش مدت زمان عملیات رزرواسیون و کسب صورتحساب ها و تسهیل در پرداخت ها، ایجاد برنامه های فروش و افزایش رضایتمندی مشتریان با خلق برنامه های مبتکرانه اندیشیده نشده یا به درستی به اجرا گذاشته نمی شود. حتی وب سایت بسیاری از هتل ها و بدتر از آن، گروه های هتلی نیز فاقد بسیاری از استانداردهای لازم برای اطلاع رسانی و جذب مشتری هستند.
بنابراین لازم است تا دولت به عنوان متولی این صنعت، بسترهای لازم را برای ایجاد خودباوری در نزد هتل ها برای افزایش سهم ایشان از بازار بدون اتکا به دخالت دولت در تسهیل امور فراهم آورد که در این بین اعطای حق «نرخ گذاری» و پرهیز از ورود بی دلیل ارگان های خود به این عرصه بر اساس رانت، مهم ترین است. از سوی دیگر هتل ها نیز باید با درک دشواری های شرایط بازار و پذیرش رقبای ناخواسته به جای تمرکز بر حذف آنان، به بازاریابی و ارتقای دانش خود در این زمینه بهای بیشتری دهند.
فعالان اقتصادی معتقدند همچنان چالش های قابل ملاحظه ای سد راه جذب سرمایه های خارجی به گردشگری و هتل داری می شود.
در شرایطی که برجام باعث باز شدن درهای ایران شد و بسیاری از سرمایه گذاران را در حوزه های مختلف به ایران کشاند، اما دستکم در عرصه گردشگری هنوز اقدامات چشمگیری صورت نگرفته است. فعالان اقتصادی معتقدند همچنان چالش های قابل ملاحظه ای سد راه جذب سرمایه های خارجی به گردشگری و هتلداری می شود.
یک عضو کمیسیون گردشگری اتاق تهران در این باره معتقد است برخی سرمایه گذاران خارجی از ورود به بازار ایران برای سرمایه گذاری می ترسند؛ چراکه تضمینی برای گارانتی سرمایه آنها نیست.
به گزارش سایت خبری اتاق تهران، علیرضا خائف با یادآوری اینکه زمین در تهران گران است، تصریح کرده است: «در ایران قیمت زمین بیشتر از هتل ارزش دارد؛ به طوری که دیگر توجیه اقتصادی ندارد.» به اعتقاد وی، دولت باید زمین های مجانی در اختیار سرمایه گذارها قرار دهد تا آنها هتل بسازند.
این عضو هیات نمایندگان اتاق تهران با تاکید بر اینکه در سطح تهران، حدود 400 تا 500 هتل کم داریم و کسی هم گویا حاضر نیست در این حوزه سرمایه گذاری کند، یادآور شده است: «اصولا چون در برنامه دولت ها و شهرداری نبوده، هیچ وقت گفته نشده که در کدام منطقه چه امکاناتی نیاز است تا براساس آن اقدام شود. دلیلش هم این است که در ایران برنامه ریزی شهری وجود ندارد؛ مشخص نیست که در کدام منطقه، بیمارستان نیاز است یا در کدام منطقه هتل باید ساخت.»
خائف خاطرنشان کرده است: «همه سازه ها در تهران همین طور بدون برنامه ساخته شده و چون برنامه ریزی شهری وجود نداشته، تهران مانند قارچ توسعه یافته است.»
به گفته وی، اگر کسی بخواهد در تهران هتل بسازد، جایی وجود ندارد و حتی اگر هم وجود داشته باشد، تنها قیمت 10 هزار متر زمین چیزی حدود 100 میلیارد تومان می شود. این فعال اقتصادی با طرح این سوال که کدام سرمایه گذار خارجی حاضر است این میزان هزینه را تنها برای زمین بپردازد، تصریح کرده است: «برای سرمایه گذار توجیه ندارد 100 میلیارد تومان تنها برای خرید زمین هزینه کند. از این رو می توان گفت به دلیل ناهماهنگی دولت و شهرداری، هیچ سرمایه گذار خارجی و ایرانی حاضر نیست در این عرصه وارد شود.»
خائف البته با تاکید بر اینکه اکثر شهرهایی که کمبود هتل دارند با این مساله مواجهند، ادامه داده است: «در هیچ کدام از دیگر شهرها هم هتل سازی توجیه اقتصادی ندارد. شاید نسبت به تهران توجیه پذیرتر باشد، اما مشکلات وجود دارد. از طرفی هم سرمایه گذار می خواهد در تهران، اصفهان، مشهد، شیراز، تبریز و شهرهای توریستی تر هتل سازی کند تا برگشت پولش سریع تر رخ دهد.» او معتقد است سرمایه گذار می خواهد پولش در حداکثر زمان ممکن، مثلا 20 ساله برگردد، اما با وضع تهران، پول او 100 ساله هم بر نمی گردد.
ش